مدح و شهادت حضرت علی اصغر علیه‌السلام
بس‌که آقـازاده با احساس دعوت می‌کند کودک نـوزاد ما هم عـزم هیـأت می‌کند هرچه حاجت داری، اول از علی اصغر بخواه دست‌های کـوچک او استـجـابت می‌کند (شیرمردی) ارث زهرا و علی باشد که شیر پیش طفل شیرخوار حسّ حقارت می‌کند آمـده ثـابت کـنـد ایـن قـوم از نـام عـلـی توی هر سنی که باشد باز وحشت می‌کند او مکلف نیست اما بس‌که دنبال خداست در میان اشک خود غسل شهادت می‌کند اینکه او بعد از علی اکبر به میدان آمده حـرمت سن بـرادر را رعـایت می‌کـنـد او پیمبر نیست نه! اما به خونِ پاک خود امـتـی را از سـیـاهی‌ها هـدایت می‌کـنـد روز محشر شک ندارم من، که آنجا هرکسی گریه کرده بر علی‌اصغر، شفاعت می‌کند روی دستـان امـامش شد فـدای راه دیـن با تلـظی کـردنش تجـدیـد بیـعـت می‌کند بشکند دستی که عصر واقعه در کـربلا از میان خیمه یک گهواره غارت می‌کند |